haftanın betonstarı - hz. ebubekir camii

ömrün, günlerin üst üste yığılmasından ibaret olmasını istemiyorsak, günlük siyasetin iğrençliğinden elimizden geldiğince uzak durmalıyız. üç gün sonra unutulacaklarla geçirilen bir ömür, koskoca bir ziyandır. harcadığımız, harcanacak hale getirdiğimiz, telef ettiğimiz ve boşa geçirdiğimiz zaman, hem kendimize hem de gölgemizin peşinden koşanlara zulüm etmekten başka bir şey değildir.

on dakika mola veren otobüs şoförü, geç kalanları anonsla çağırıyor ve muavini azarlıyor: “bir sonraki terminalde yolcular bekliyor, lütfen geç kalmayalım.”

peyami safa tecrübe için şöyle der: “tecrübe, yaşlanarak değil, yaşayarak kazanılır; zaman ise insanları değil, armutları olgunlaştırır.”. bugün yaşını başını almış çokları, tecrübe edinmeden, üst üste yığılmış günlerden ibaret bir hayatı sürüyor. peki, böyle kazanılan tecrübe kim için hangi işe yarayacak? yaşadıklarımızın üzerimizde bıraktığı izleri, acı çekerek öğrendiklerimizi gençlere aktaramazsak ve onlar aynı hataları tekrarlamaya devam edecekse, “görmüş geçirmişlik” hangi anlamı berkitecek? ihtiyarlarımız nerede?

işte tam da bu yüzden, sırf bu yüzden: “küçüklerimi sevmek, büyüklerimi saymak” vazgeçilmezdir.

“kendi geçmişinin bilincine varamayan insan, geçmişini sürekli tekrarlamak zorundadır” demiş adamlardan biri. bu sözün söylediği şeyi ciddiye almalıyız. tecrübenin en çıplak gerçeğini ortaya koyar. “tecrübe, yaptığımız hataların bileşkesidir” gibi yüzeysel, anlamsız ve anlatım bozukluğuyla malul yeni dünya inançlarının cıvık sözleriyle oyalanmaya gerek yok. önemli olan, geçmişten ders alabilmektir.

aldous huxley tecrübeyle ilgili: “tecrübe, başına gelen şeyler değil; başına gelenlerden aldığın derstir.” der. yani, tecrübeyi sadece yaşanan olayların toplamı değil; onlardan ne öğrenildiğinin hasılası olarak değerlendirmiş burada. iyi de etmiş. iş bilmezliğin her yanımıza ve yöremize musallat olduğu bir acayip zamandayız. neyi kaybettiğimizi buralardan da hatırlamaya başlamadıkça günlerimizin zorlaşacağı hükmünde bulunmak büyük bir öngörü sahibi olmayı gerektirmiyor.

modern zamanlardan bu yana tecrübe denince genellikle şunlar anlaşılıyor:

1. mesleki beceri kazanmak
2. yaşananlardan ders çıkarmak
3. teoriyi pratiğe çevirmek
4. yol gösterici bir rehber olmak

gerçek tecrübe ise sadece yaşamak değildir. yaşadıklarından ders alıp bir daha aynı hatalara düşmeyecek agâhlıkla yaşamaktır.

“iz sürmek” ile “aramak” fillerinin ayrı ayrı değerleri var. aidiyet duygusu olmadan yumurtadan yeni çıkmış civciv akıl verir, büyükler de allah’ın belası olur. heidegger'in de dediği gibi noksanlık şu demektir: “birbirine-ait-olanın henüz-birarada-olmayışı.”

birliktelik kurulmadan anlam olmaz, aidiyet hissi olmadan hareket etmek sadece kaos ve anarşi üretir diyerek konuyu toparlayalım ve haftanın betonstarını sahneye davet edelim. çünkü ne ihtiyarı kalan ne de tecrübe kıymet verilen bir vasatı tutturamamanın vahşetiyle üretildiği besbelli olan, “görenlerin hayran kaldığı” iddia edilen, bizim ise hayret ve dehşetle bakakaldığımız tırabzon ili, ortahisar ilçesi, bengisu mahallesinde konuşlu hz. ebubekir camiî’ni beriye almasak bir yanımız eksik kalacaktı. bu camiye yüksek bir yerden baktığınızda canınız şöyle tazece bir muzlu rulo pasta çekebilir. çünkü haftanın betonstarı olan bu yapı çatısının acayipliğinden görüleceği üzere muzlu rulo pastaya benziyor. bu caminin bir benzeri yok imiş haberini yapan internet portaline göre. bu haberi iyi bir haber olarak kabul buyuruyoruz. bir benzeri daha olmasın böyle bir ucube yapının. kendini bilenin dinini de bileceğini biliriz. bu yapıyı üretenler ne kendini ne dinini biliyor. hz. ebubekir’in adını veriyorsunuz şu vahşete. yapının içi de dışını aratmayacak garipliklerle dolu. bir duvara vav harfleri asılmış çok sayıda. nedir mesela bunlar? çocuk parklarında tırmanma duvarları var. onlardaki sekiler gibi. tivisekkiz acun paşanın kanallarını izleye izleye beyni pelteye dönmüş cıvık toplumundan çıka çıka böyle acayiplikler çıkıyor. haberde biri: “camimizin minaresi gerçekten değişik” demiş. evet bu yapıya söylenebilecek tek şey var: değişik. amerikan kilisleri kadar değişik.

haftanın betonstarı seçilme başarısını gösteren yapının mimarından, mühendisine, cemaatinden, hoş bulanına, 7’sinden 70’ine, alayına zincir marketlerde satılan muzlu rulo pastalardan hediye ediyoruz. parasını kendileri ödemek kaydıyla…

haber linki şurada…

https://www.yeniakit.com.tr/foto-galeri/gorenler-hayran-kaliyor-bu-caminin-bir-benzeri-yok-122256

haftanın betonstarının konumu da şurada…

https://maps.app.goo.gl/tGTvtuL3F5h85Uog9