haftanın betonstarı - köroğlu camii ve kültür merkezi

ademoğlu ahfadından bugüne değin ölümden kurtulanı henüz vaki değil. ömrünü dünyayı imar etmeye adamış insanlara ölüm, imar ettikleri binaların yıkılmasından daha çabuk erişti. kimi zaman oldu ki inşa ettiği bina zelzele de yerle yeksan olup sahibinin de katili kesildi. ademoğlu dünya kuruldu kurulalı bina işleriyle mesaisi bitmedi. ahşaptı, kerpiçti, taştı, tuğlaydı, çimentoydu derken bugün camdan, çelikten meskenlerde, binalarda yaşıyor, çalışıyoruz. yüzlerce yılın, onlarca kuşağın hasılasıyla çirkinden güzele varması gereken işlerimiz, yapıp ettiklerimiz ne hikmetse kötüden betere, güzelden çirkine doğru bir istikamet tutturmuş gidiyor. biz temiz itikatlı türkler, istikamet denilince sırat-ı müstakim’i hatırlar, hatırlatırdık. takıldığımız batılaşma/ilerleme kuyruğu nihayetinde iflahımızı kesti. bu yolda geçen günler de bizi bir şey hatırlayamaz hale soktu. özünde ileri olan şeylerimizi söküp satıp çöpü çaputu kıble eyledik. rızıklarımızı hayırsız onlarca işe sevk ettik. bu işlerin de başını nefsimizi, namusumuzu, izzetimizi, hamiyetimizi, masumiyetimizi, terbiyemizi, namahremimizi, ez-cümle şerefimizi korumak için inşa etmemiz gereken meskenler çekti. inşa ettiğimiz meskenler bir önceki cümlede sayılanlar hariç ne kadar çirkinlik ve fenalık varsa onların geçer akçe olduğu düzen yürüsün diye inşa edildi. oysa bizim bir bildiğimiz var: müslüman harcadığı her şey için sevaba erer, ancak şu inşaat işi hâriç.

hz. enes’ten haber edilir ki: bir gün resûl-i ekrem yanlarında olduğu halde gezintiye çıkar. derken, etrafındaki binalara rağmen daha yüksek olan, sivrilen bir kubbe görür. “bu da ne?” diye sorar. “ensardan falancaya ait” denir. resûl-i ekrem sükut buyurur ancak binaya karşı hoşnutsuz olduğunu da belli eder. bir müddet sonra binanın sahibi gelir. resûl-i ekrem’e cemaatin içinde selam verir. resûl-i ekrem yüzünü çevirir ve selamını almaz. tekrar tekrar selam verdi ise de aynı şekilde davranarak selamını almaz. adam anlar ki resûl-i ekrem kendisine kızgındır ve yüz çevirmektedir. durumu arkadaşlarına açarak: “allah'a kasem olsun, resûl-i ekrem’in bakışını iyi bulmuyorum. hakkımda ne olup bitti, bilemiyorum da.” der. kendisine: “gezinirken kubbeni gördü. ‘bu kimin?’ dedi. sana ait olduğunu haber verdik.” derer. adam hemen döner ve kubbesini yıkar, öyle ki yerle bir eder. resûl-i ekrem bir başka gün yine gezintiye çıkar. kubbeyi göremeyince: “kubbeye ne oldu?” diye sorar. kubbe sahibiyle olup biten gelişmeler haber verilir. bunun üzerine resûl-i ekrem: “bilin ki, zaruri olmayan her bina, sahibine bir vebaldir.” buyururlar.

uzun bir müddetin ardından kaldığı yerden devam ettirmek niyetinde olduğumuz betonstar yazı dizimize niye bu yazıları yazdığımız fehmedilsin diye resûl-i ekrem’in binalarla ilgili hadis-i şerif’iyle başlayarak derdimizin altını çizdik. haftanın betonstarı seçerek üstünü çizeceğimiz inşaat ankara ili yenimahalle ilçesinde konuşlu köroğlu camii ve kültür merkezi isimli yapı. üzerine lütfen iliştirildiği besbelli olan “allah” lafzı dışında bu herhalde camiidir denilebilecek hiçbir alameti olmaması bir yana bu lojistik deposu/taşra avm’si/market deposu kılıklı yapının adının niçin köroğlu ile isimlendirildiğini de anlamaya çalışmak akıllara zarar. köroğlu atının üzerinde bu camiinin önünde belirse, minare diye yapılan ve satürn halkası ile çevrilen çirkin kuleyi görse, atından iner, yalınayak koşa koşa boluya döner, bolu beyinden aman diler, ben ettim sen etme beyim der, belki boş zabıta kadrosu varsa atanmak için bolu beyine dil dökerdi.

bu garabetin inşasında, çiziminde, onayında emeği geçenlere köroğlundan bir dörtlük armağan ediyoruz. akabinde ise garabet yapının lokasyonunu veriyoruz ki her cuma usanmadan cuma mesajı atanlar yerini rahatlıkla bulabilsin.

köroğlu düşer mi yine şanından

ayırır çoğunu er meydanından

kırat köpüğünden düşman kanından

çevrem dolup şalvar ıslanmalıdır

https://g.co/kgs/EHk1rRv